Belangrijke informatie voor de zakenbankiers van ING
Hoe komt het toch dat we met onze manier van werken steeds overstappen van de ene hype naar de andere? En dan ook direct volledig. Ik werd getriggerd door een klein berichtje in Het Financieele Dagblad: Zakenbankiers van ING gaan nu ook agile werken. In het artikel wordt kort uitgelegd wat agile werken inhoudt: ‘De facto komt agile erop neer dat doelstellingen worden opgedeeld in projecten met bijbehorende teams. Die teams blijven bij elkaar tot het doel van het betreffende (deel) project is bereikt. De samenstelling is divers en de chef van vroeger is vervangen door een ‘producteigenaar’. Als het doel is bereikt wordt het team weer opgeheven en gaan de leden naar een ander project en team’. Teams zijn multidisciplinair en zelfsturend.
Een belangrijk onderdeel van agile werken of scrummen is de daily stand up, waarbij alle medewerkers van het team drie vragen moeten beantwoorden: wat heb je gedaan, wat ga je doen, welke obstakels zie je. Met als hoogtepunt dat als je iets bereikt hebt je persoonlijk een post-it van het vakje To do naar Doing of zelfs Done mag verplaatsen.
Niet aan mijn post-it zitten!
Ik moet nog even wennen aan het beeld dat die snelle zakenbankiers van ING daar elke morgen naast die ICT’er of marketingprofessional staat te wachten totdat hij zijn post-it mag verplaatsen. Mijn beeld van zakenbankiers is toch vooral die financiële whizzkid die in een of andere bestuurskamer van een groot Nederlands bedrijf over de financiering van de volgende grote deal zit te praten met een CFO. De financiële wereld verandert kennelijk snel. In het artikel wordt ook nog vermeld dat andere grootbanken als Rabobank en ABN Amro de agile manier van werken inmiddels ook hebben omarmd.
Liever resultaatgericht? Dan niet agile
Er is natuurlijk niets mis met resultaatgericht, maar je kunt de vraag stellen of agile echt nieuw is en of het dé oplossing is voor de vraagstukken waar organisaties vandaag voor staan. Richard Engelfriet schreef een interessant verhaal over de vraag of agile werken tot betere resultaten leidt dan het traditionele projectmatig werken. Niet dus.
Op zoek in de mist
Misschien is nog belangrijker de vraag of de focus op korte termijn verbeteringen niet fundamenteel fout is. In de jaren ’90 volgde ik de opleiding De Nieuwe Manager. Ik herinner me er niet veel van, maar een van de trainers zal ik nooit vergeten: Eddie Obeng. Hij had een prima verhaal over vier manieren om zaken te ontwikkelen, die hij de volgende (Engelse) namen gaf:
- Paint by number. Als voorbeeld vertelde hij verhaal van een tekening die je maakte door cijfers met elkaar te verbinden. Je volgde een vaste route.
- The movie. De tweede manier beschreef hij als een film, waarbij vaste elementen worden gevolgd. Je hebt een script, een regisseur, acteurs, een camera- en geluidsman, et cetera. Vaste routines, heldere afspraken. Ik zou het de Prince 2 methodiek noemen.
- The queeste, een zoektocht. Hij vertelde het verhaal van de Heilige Graal en de ronde tafelridders. Wat we zoeken is helder, waar en hoe we het moeten zoeken niet. Dus stuurde King Arthur zijn ridders naar alle windstreken, haalde ze na een tijdje terug en vroeg of ze iets gehoord hadden over de Heilige Graal. Als een van de ridders daar positief op antwoordde, werden alle ridders naar die locatie gestuurd om verder te zoeken.
- The fog. De laatste van de vier. En de ingewikkeldste. Je weet eigenlijk niet wat je zoekt en ook niet hoe je moet zoeken.
Eddie Obeng vertelde dertig (!) jaar geleden al dat de 3de en 4e methode om te ontwikkelen in zijn ogen steeds belangrijker werd. Omdat de wereld steeds sneller veranderde en oude werkmethoden geen soelaas meer bieden. In 2012 sprak hij tijdens een TEDGlobal-sessie over dit onderwerp. Als ik zakenbankier was bij ING, zou ik deze toch eens bekijken.
