Meer en meer organisaties verschijnen in de media vanwege incidenten. Regelmatig lees ik berichten over producten die moeten worden teruggeroepen en misstappen van uiteenlopende organisaties. Denk aan de documentaires van Zembla over ziekenhuiscalamiteiten bij het UMC Utrecht, het instorten van de parkeergarage bij Eindhoven wat recentelijk aanleiding was om tal van gebouwen in het land te sluiten en de Mali-missie bij het ministerie van Defensie.

Dergelijke incidenten komen uitgebreid in het nieuws en iedereen heeft hier een mening over. We lijken minder tolerant voor fouten en daarbij wordt de wereld door de toenemende technologische ontwikkelingen alsmaar transparanter. Organisaties proberen op verschillende manieren om te gaan met de kritische en transparante maatschappij. Een veelgehoorde uitspraak – zowel bij organisaties, in de media als in de volksmond – is dat regels aangescherpt moeten worden. Maar is dat het antwoord?

(Te) vaak hoor ik vrienden, collega’s en klanten klagen over regels die het beoogde doel in de weg staan. Van onhaalbare targets in de zorg (8 intakegesprekken op één dag!) tot verplichtingen die niet aansluiten bij behoeften (training in omgang met materiaal wat op korte termijn vervangen wordt). Ondanks dat deze regels incidenten dienen te voorkomen zijn ze in sommige gevallen ook de aanleiding.

Waarom kunnen we niet meer vertrouwen op de expertise van de professional. Of dat nou de ICT’ers, leerkrachten, brandweerlieden of accountants zijn? Zij weten wat werkt en wat niet werkt. Ik ben ervan overtuigd dat zij ook niet graag fouten maken en dat ze het beste voor hebben met hun vakgebied.

We durven niet meer blindelings te vertrouwen op de professional, maar kunnen we wel vertrouwen op regels en procedures? Vaak gaat het juist fout als iedereen exact volgens de regels werkt.

Lees ook mijn artikel over de balans tussen regels en vertrouwen.